قلمی که مورد استفاده قرار می گرفت Kalam نامیده می شد وشامل چند قسمت بود :سوزن فلزی تو خالی که در داخل یک دسته بامبو قرار داشت و با الیاف کش دار یا مو پیچیده می شد که طول آن حدود 6 سانتی متر بود .
عملکرد آن بدین صورت بود که جریان موم از داخل مخزن از جنس بامبو بر روی پارچه هدایت می شد .موم گیری بیشتر توسط مردان انجام می گرفت .
پس از اولین مرحله ی موم گیری ، پارچه برای موم گیری مجدد آماده می شد .
در هر مرحله رنگ با جوهر مازو (تانین ) ویا به وسیله ی رنگرزی توسط نیل انجام می گرفت .
پارچه های پنبه ای وکتانی در ابتدا بیشتر مورد استفاده بود و ابریشم توسط تعداد اندکی از صنعتگران مصرف می شد .
رنگ های مورد استفاده برای این پارچه بیشتر رنگ های شفاف مثل قرمز، مشکی ، نیلی ، سفید وصورتی بود .
رنگ کردن ثابت پارچه ها به شیوه های سنتی هنوز هم در مناطق روستایی مانند کانیاوار ، راجپوتانا وباگاسارا یافت می شود از نیمه های قرن 19 میلادی تقاضای پارچه های چاپ شده رو به کاهش یافت ودلیل آن چندان دور از ذهن نبود ومی توان ریشه های آن را در سابقه اقتصادی ،اجتماعی آن جا جستجو کرد .
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
